W miesiącu marcu uczniowie klasy II b poznawali zasady udzielania pierwszej pomocy. Przez cały miesiąc regularnie spotykali się z pielęgniarką szkolną p. Krysią, która wyjaśniała dzieciom na czym polega praca medycznych służb ratunkowych i jak jest bardzo ważna. Opowiadała również o swojej pracy i tym czym się zajmują pielęgniarki we wszystkich polskich szkołach.
Uczniowie na tych zajęciach uczyli się mierzyć sobie puls i sprawdzali co się dzieje z pulsem po intensywnym wysiłku fizycznym. Dokonali również pomiarów swojego ciała. Oglądali i omawiali zawartość apteczki pierwszej pomocy. Wychowawczyni - p. Ania, pokazała im jak używać wszystkich przedmiotów znajdujących się w apteczce, oraz powiedziała czego można używać do udzielania pierwszej pomocy, gdy nie mamy przy sobie apteczki.
Ważną częścią marcowych zajęć były pogadanki wychowawczyni o zachowaniu się w różnych niebezpiecznych sytuacjach. Dzieci najpierw samodzielnie próbowały ustalić, jak należy postąpić w danej sytuacji. Celem pogadanek było uświadomienie dzieciom znaczenia podstawowych zasad:
- Zawiadamiamy o niebezpieczeństwie jak najszybciej.
- Głośno wołamy (np. Ratunku! Na pomoc! Pali się!).
- Jeśli jest taka możliwość, sprowadzamy pomoc.
- W czasie pożaru, jeśli ucieczka jest już niemożliwa, należy czekać na pomoc ratowników. Trzeba próbować chronić się przed ogniem i dymem (ale nie chować się, np. w szafie), nasłuchiwać, z której strony nadchodzi pomoc, i co jakiś czas wzywać jej, by ułatwić ratownikom poszukiwania.
- W sytuacji, gdy jesteśmy świadkami niebezpiecznego zdarzenia (pali się, ktoś tonie, zderzyły się samochody itp.), dzieci nie mogą samodzielnie ratować poszkodowanych, bo same mogą ulec wypadkowi, tylko muszą natychmiast wezwać pomoc.
- W przypadku urazów (skaleczenie, poparzenie itp.) nie powinniśmy się bać, tylko poinformować natychmiast kogoś dorosłego.
Następnie drugoklasiści pod okiem pielęgniarki szkolnej i wychowawczyni, która wcześniej odbyła kurs pierwszej pomocy przedmedycznej, poznali zasady reanimacji ofiary wypadku. To była najważniejsza część marcowych spotkań. Wychowawczyni wyjaśniła uczniom, jak przystąpić do udzielania pierwszej pomocy.
Po pierwsze: Czy dla nas jest bezpiecznie?
Przed podejściem do osoby, która uległa wypadkowi i jest nieprzytomna, sprawdzamy, czy w pobliżu nie ma przerwanych kabli od prądu, rozlanej wody albo innej substancji.
Po drugie: Czy poszkodowany oddycha?
Jeśli stwierdzimy, że nie zagraża nam niebezpieczeństwo, podchodzimy do osoby nieprzytomnej, by sprawdzić, czy oddycha. Pomagają w tym wzrok, słuch i dotyk.
W tej części spotkania pielęgniarka pokazała dzieciom wszystkie czynności związane ze sprawdzeniem funkcji życiowych. Jeśli ktoś nie oddycha, to powinno się zacząć masaż serca i sztuczne oddychanie. Pani pielęgniarka na szkolnym fantomie do ćwiczenia masażu serca i sztucznego oddychania pokazała wszystkie czynności związane z przywracaniem funkcji życiowych.
Po trzecie: Układamy w pozycji bocznej.
Nauczycielka wyjaśniała dzieciom, że poszkodowanego należy ułożyć w pozycji bocznej, ponieważ wówczas będzie mógł swobodnie oddychać i się nie zakrztusi. Zapewniła dzieci, że nawet one potrafią tak ułożyć dorosłego człowieka. Następnie wszystkie dzieci ćwiczyły na sobie, pod kierunkiem nauczyciela i pielęgniarki, układanie człowieka w pozycji bezpiecznej.
Marcowe zajęcia cieszyły się dużym zainteresowaniem uczniów klasy II b. Uczniowie chętnie brali w nich udział, zadając przy tym mnóstwo ciekawych pytań. Uczniowie przy pomocy różnych gier i zabaw utrwalali numery służb ratunkowych i ćwiczyli min. przeprowadzanie rozmowy telefonicznej z dyspozytorem służb ratunkowych. Uczyli się jakich informacji należy udzielać dyspozytorowi przez telefon. Telefon wykonujemy jak najszybciej dopiero po sprawdzeniu oddychania, a jeśli jest ktoś w pobliżu, to polecamy, aby zadzwonił po pomoc, gdy w tym czasie układamy poszkodowanego w pozycji bocznej (lub podejmujemy dalszą akcję ratunkową – masaż serca i sztuczne oddychanie).
Wychowawczyni podkreślała, że dziecko będące świadkiem wypadku może być bardzo pomocne, a pierwsza pomoc udzielona przez dziecko powinna polegać na: wezwaniu służb ratowniczych (przez telefon i/lub głośne nawoływanie), wstępnej ocenie sytuacji, dodaniu otuchy osobie poszkodowanej – zapewnieniem, że pomoc wkrótce przyjedzie. Wychowawczyni rozmawiała również z dziećmi o nagannych zachowaniach – robieniu dowcipów telefonicznych. Wyjaśniała, że pod numer alarmowy można zadzwonić tylko wówczas, gdy jest to absolutnie konieczne. Nie wolno zajmować linii telefonicznej ani zabierać czasu dyspozytorowi dla żartu. W tym samym czasie osoba poszkodowana, chora, umierająca, traci możliwość otrzymania pomocy, a w nagłych wypadkach liczy się każda minuta. Wychowawczyni uznała, że jeśli uczniowie wyobrażą sobie, że w ten sposób może kiedyś zostać narażone życie ich babci czy brata, wówczas zrozumieją niedopuszczalność takiego zachowania.
Wychowawczyni i uczniowie klasy II b bardzo serdecznie dziękują naszej szkolnej pielęgniarce p. Krysi za okazaną pomoc i wsparcie na zajęciach z udzielania pierwszej pomocy.
